Bijna einde jaar, kantine weer helemaal klaar!

Veron Lust 18 november 2022

Waar onze kleine maar o zo fijne club al jaren groot in is: in moeilijke tijden sterk zijn. Dat bleek maar weer eens bij de verbouwing van de kantine!

Enkele leden gingen actief aan de slag met de kantine, en stimuleerden daarmee andere leden. De aannemer liet helaas erg lang op zich wachten, en daarom begonnen we in het weekend van 3/4 september met een ploeg maar zelf met het opruimen en slopen.

Met het gevaar dat ik mogelijk iemand vergeet (sorry als dat het geval is), wil ik hierbij toch die actievelingen noemen: Bianca, Diana, Yuk en Ching en hun kinderen Leo, Toni, Milo en Levi. Onze voorzitter Erwin met enthousiaste dochter Eliane, samen met Thomas, Aodhan, Willem, Cees, Marco, Jelle, Sybrand, Joey, Brenda en Laura.

Door de gezamenlijke arbeid lag al gauw de bijna 40 jaar oude bar buiten op een hoop.

Tijdens het slopen belde ik good old Ger Rozema, die al in de vorige eeuw achter de bar stond. Ger kwam meteen kijken en kon ons advies geven waar de waterleiding zat, om deze af te sluiten.

Erwin, onze bevlogen voorzitter, sloot vervolgens de hoofdleiding af, maar het bleek niet helemaal de juiste... de hockeyvereniging, waar op dat moment een toernooi aan de gang was, had eventjes geen water, maar uiteindelijk lukte het wel om de juiste, stugge aansluiting dicht te draaien.

Na het slopen van het interieur, begon het echte werk en daar moet ik dan als eerste Martin heel erg voor bedanken (eigenlijk moeten we allemaal iedereen bedanken voor het afbreken en voor het prachtige frisse resultaat van de opbouw). Door Martin leerde ik tegels leggen. Ik zag dat Martin ook zijn Caroline aan deze klus had gezet. Ja, ook dat is Nea; al meer dan 100 jaar wordt aanhang en familie ingezet. Ik wil ook graag de ouders bedanken, die na een oproep van de bouwcommissie tijdens een pupillentraining, kwamen helpen.

Bij de opbouw van de nieuwe bar, dacht ik regelmatig terug aan de bouw van de kantine in de vorige eeuw, gedaan door o.a. Flip van Doorn, Rini Andreoli, Fam van Heeren en Bob Mulder. Velen zijn er niet meer, maar toch ook weer wel, want het estafettestokje is goed doorgegeven en overgenomen. De nieuwe bar is, mede door de vakkundige kennis van Jan, Willem, Yuk en Ching goed in elkaar gezet.

Veel dank ook aan de Gemeente Purmerend, mijn leidinggevenden Joop, Henk, Harry en collega’s Hans, Jaap, Marco en Tinus. Zij hebben er voor gezorgd dat al het afval uit de oude kantine gratis kon worden afgevoerd. Het waren wel vijf volle vrachten, met o.a. hout, ijzer, stoffige systeemplafondplaten en vuilniszakken. Geweldig dat het zo kon!

Tekst gaat onder de (9) foto's verder.

Op zaterdag 24 september, nadat ik trainen had gegeven aan de gemeente-atleten, trof ik Bianca in de kantine. Zij was deze ochtend net begonnen met het voegen van de mooie nieuwe tegels. Ze was alleen aan het werk, en toen ik vroeg hoe het ging, hoorde ik een zucht... Ik ging haar helpen en samen was het een stuk gezelliger. Bianca leerde mij goed hoe ik moest voegen, want ik had dat nog nooit gedaan. Ik zou haar tot eind van de middag helpen, maar opeens schoot mij te binnen dat ik naar de Sport Award uitreiking zou gaan. Niet voor mijzelf, maar omdat Eline Mast een prijs zou krijgen en ik daarvan getuige wilde zijn, als atletiekminnende Purmerender. Elke Purmerendse sporter die op een Nederlands Kampioenschap in de prijzen is gevallen krijgt zo’n award, de Sportraad van Purmerend heeft dat dit jaar ingesteld. Eline zelf kon niet aanwezig zijn, zij zat net in de Verenigde Staten, maar via de telefoon kon wethouder Hegger Eline toch spreken en zien. De vader van Eline kreeg de award uitgereikt. Het aanwezige publiek, met daarin familie van Eline, applaudisseerde zo hard, dat Eline het in de USA kon horen!

Thuis heb ik veel oude clubbladen van Nea liggen. Ik ging hierin op zoek naar informatie over de bouw van de kantine in 1981. Ik las veel namen van mensen die destijds net zoveel werk deden als de huidige leden (en hun familie). Door het lezen en het blijven lezen in die oude bladen, schoot het overigens niet erg op met deze column. Dat is het nadeel van het al zo lang lid zijn van Nea Volharding lid zijn en het bewaren van al die clubbladen. Maar eigenlijk vind ik het vooral rijkdom, ik heb veel bijzondere ervaringen, lees prachtige verhalen en het haalt mooie herinneringen naar boven.

Op dit moment van schrijven heb ik griep en ik was daardoor genoodzaakt mij af te melden voor de pupillentraining. Gelukkig berichtte o.a. Thomas meteen terug dat hij de training kon overnemen. Als vrijwilligers elkaar en de vereniging zo te helpen, is heel waardevol. Nea geeft mij nog altijd veel plezier. Bewegen is het beste medicijn voor alles, zeker in combinatie met iets kunnen betekenen voor de club en voor anderen.

De clubkampioenschappen op 2 oktober waren weer een mooi succes, met prachtig weer! Ulli en Kees werden in het zonnetje gezet voor hun NK-podiumplekken dit jaar. Eind van de dag bleek Kees ook nog de winnaar van het clubkampioenschap! Petje af voor Kees, ik zie hem al jaren trainen op vele onderdelen. Een prachtig voorbeeld voor de jongere (en ook oudere) atleten!

Ook de jongeren lieten van zich spreken. Zo was daar een prachtig clubrecord op de 4 x 400 meter onder 20 jaar, in 3 min 40 sec. Gefeliciteerd Thomas, Ties, Yarno en Sybrand, goed gedaan!

Zelf nam ik paracetamol in om de meerkamp vol te houden. Dit doe ik zelden, maar ik heb al een paar maanden last van mijn achillespees. Iedere dag lopen zit er even niet in (na 42 jaar is dat niet zo heel erg), maar aan de clubkampioenschappen wilde ik toch wel heel graag meedoen. Die dag geeft mij altijd echt het Nea Volharding-gevoel!

Buitenlands nieuws:

Op 23 oktober was de Marathon in Ljubljana, waar Henok uit Eritrea mooi 2e werd, in een nieuw persoonlijk record 2 uur 07 min. Zijn maatje Merhawi werd 5e in 2 uur 10 min. Helaas had Merhawi last van zijn lies. Hij kwam hierna naar Nederland, om behandeld te worden in Nijmegen, waar het beste hardloop management zit (Global Sport Communication), met de beste medische specialisten. Merhawi kwam ook nog een weekend bij mij in Purmerend, waarin we niet alleen veel spraken over hardlopen, maar ook fanatiek gesjoeld hebben. Inmiddels hebben al heel wat Afrikaanse atleten kennisgemaakt met dit oer-Hollandse spel!

Merhawi is op dit ogenblik geplaatst voor het WK Marathon in Boedapest, in de zomer van 2023. Ook Henok staat als eerste loper voor Eritrea, om naar het WK te gaan. Volgend voorjaar zijn er nog marathons, dus kunnen anderen zich ook nog plaatsen. Maar Merhawi en Henok staan er goed voor. Foto’s van de blessure van Merhawi lieten zien dat deze al bijna over is!

We gaan alweer richting het einde van 2022.

Ik ben wat vroeg, maar omdat ik mijn stukjes om de 2 a 3 maanden schrijf, wil ik nu alvast een ieder een heel gezond, gelukkig en sportief 2023 wensen!

Veron