Olympishe spelen voorbij, hopelijk corona ook

AV NEA Volharding 31 maart 2022

Eindelijk gaat het met corona beter!

Positief was ook dat we hebben kunnen genieten van de Olympische Winterspelen in Beijing (al waren het wel vooral Spelen voor de rijkere landen).

In de openingsspeech van Thomas Bach (voorzitter van het IOC) werd ik geraakt door zijn woorden waarmee hij vroeg om geen oorlog (Rusland-Oekraïne) te beginnen tijdens de spelen. Helaas, op 24 februari in de ochtend, vielen Poetins soldaten toch (weer) Oekraïne binnen.

In 2013 was ik in Donetsk, voor de Wereld Jeugdkampioenschappen (zie mijn column van november 2013, en die van november 2014, toen er ook al een oorlog begon). Ik ben verdrietig terwijl ik dit schrijf, om al die gewone lieve mensen die daar wonen en die nu zo moeten lijden. Waarom toch? Geld? Macht?

Lekker sporten en bewegen is de ideale manier om negatieve energie kwijt te raken, maar dat doet helaas niet iedereen.

Terug naar de sport op de Spelen. In Beijing was er een 100 km-loper die Olympisch kampioen werd op de schaats. Het was deze keer geen Nederlander, maar de Zweed Nils van der Poel (die wel een Nederlandse grootvader heeft). Mijn waardering voor de Nederlandse successen zijn groot, maar de prestatie van Van der Poel vind ik, als voormalig ultra-loper, toch wel heel uniek. Ook omdat er in Zweden geen commerciële teams zijn. Ik ben benieuwd of er nu Nederlanders de trainingsaanpak van Nils zullen volgen, en vele loopkilometers zullen gaan maken...

Ooit schaatste ik de Elfstedentocht, dat was in 1986, samen met mijn grote vriend Ronald de Jong (en ja, onze deelname was illegaal). Ik kwam niet verder dan 100 km, Ronald haalde 120 km. We konden toch beter hardlopen dan krabbelen op het ijs, maar een mooie ervaring was het wel.

In 1998 was ik winnaar van een Elfstedentocht. Uiteraard niet schaatsend, maar hardlopend. Vijf dagen achter elkaar liepen we ongeveer een marathon, langs al die prachtige elf steden van Friesland. Als beloning kreeg ik een echte lauwerkrans in de Frieslandhallen in Leeuwarden.

Ook de Nea-jeugd is weer lekker actief, al waren ze dat met trainen ook wel in de corona-periode. Nu kunnen de atleten ook weer lekker los bij wedstrijden! Eline Mast was weer succesvol, zij sprintte in februari naar een mooie bronzen medaille op de 800m, op het NK indoor onder de 20 jaar, in Apeldoorn. Het was goed te volgen via een livestream, fijn dat die optie er is. Eline is echt een voorbeeld voor alle andere Nea-jongeren èn ouderen. Ook chapeau voor de pupillen die op 12 maart in Amersfoort de finale cross liepen. Eigenlijk geldt dat chapeau natuurlijk voor iedereen die lekker aan het rennen, springen, gooien, stoten is! Het kan weer allemaal normaler gelukkig.

Merhawi Kesete, een Eritrese marathonloper met als pr 2 uur 6, was onlangs een weekje bij mij in Purmerend. Hij was kort daarvoor geopereerd in Nijmegen aan zijn enkel, waar al zeven jaar een cyste zat. Hij had er altijd veel last van, dus was blij met de operatie. Bij mij kon hij rustig revalideren.

Merhawi liep op 20 februari een marathon in 2 uur 8 min in Sevilla. Hier kreeg hij ook zijn eerste vaccin voor corona. Inmiddels is hij weer terug bij zijn vrouw en kinderen in Eritrea. Merhawi was op woensdagavond, samen met de jeugd, op de baan bij Nea. Hij deed voor het eerst van zijn leven slinger(slangen)tikkertje, samen met de jongste jeugd. Aan het eind van de training liepen alle kinderen samen met Merhawi een 400 meter. Daarna gingen vele pupillen met hem op de foto.

Mogelijk, en hopelijk, loopt Merhawi dit jaar op de Wereldkampioenschappen In Eugene de marathon. Het is zijn grote droom om wereldkampioen te worden, net als zijn vriend Ghirmay zeven jaar geleden in Beijing.

Op 13 maart was de Louis Vinkloop in Amsterdam-Noord bij Av Atos, waar ik van 1989 tot 2009 twee keer per week trainde op het oude complex, bij trainer Louis Vink. Nu heeft Atos een supermodern open atletiekcomplex.

De man naar wie de wedstrijd is vernoemd, was zelf ook aanwezig. Louis was er afgelopen oktober ook bij toen ik mijn 150.000 km loopfeestje hield. Louis liep toen samen met mij de laatste 100 meter, waarvan Louis me trots een foto liet zien.

Tijdens de Louis Vinkloop werd ik door Louis himself aangemoedigd. Ik liep de 5 kilometer, want deze voormalig ultraloper loopt nu iets minder ultra. Ik liep samen met een jeugdige Phanos-atleet, om hem naar de finish toe te hazen. Op de baan sprintte deze jongen Forrest Gump er mooi uit. De jeugd heeft de toekomst!

Na afloop was het heerlijk nagenieten met oude vrienden van Atos.

Daarna ging ik op mijn 30 jaar oude Rih-fiets terug naar Purmerend. Ik keek mijn ogen uit hoe Amsterdam-Noord moderniseert. En dacht weer aan de mensen in Oekraïne, waar zoveel nodeloos verdriet is.

Wij kunnen hier nu weer in alle vrijheid sporten.

Die vrijheid, lieve Nea-atleten, is essentieel voor de mensheid. Mooi dat atletiek, en hardlopen dat gevoel geeft. En dat wij zo bevoorrecht zijn dat te kunnen doen!

Ciao, Veron Forrest Gump