Sportzomer 2021
AV NEA Volharding 08 juli 2021
De zomer is alweer echt begonnen en positiever dan vorig jaar: door de vaccinaties en goed oppassen, gaat het qua corona beter!
Persoonlijk is het voor mij allemaal meegevallen. Ik heb iedere dag lekker kunnen hardlopen. Collega’s, vrienden, buren, sommigen kregen corona, maar gelukkig niet te erg. Helaas kan niet iedereen dat zeggen.
Mijn dagelijkse trainingen heb ik om een andere reden toch een weekje moeten stilleggen; door rugpijn kon ik nauwelijks wandelen, laat staan hardlopen. Het was precies de week waarin ik mijn eerste vaccinatie in sporthal De Beuk kreeg. Vooral het naar boven lopen daar moet er komisch uit hebben gezien! Ja, er was een lift, maar bewegen is goed, zelfs (of juist) met rugpijn. Het prikken ging prima, het probleem was het opstaan na de 15 minuten nazitten. Dit ging zo moeizaam, dat ik de toezichthouders moest geruststellen dat ik al last had van mijn rug en het vaccin niet de oorzaak was!
Gelukkig kon ik na een week door alternatieve behandelingen van zoon Jesper (student, geen fysiotherapeut), die o.a. op mijn rug mocht staan, weer normaal lopen. Wat ben je dan toch blij weer gezond te zijn, weer te kunnen sporten en weer gewoon zonder pijn je sokken aan te kunnen doen!
Iedere zaterdag loop ik op onze mooie atletiekbaan rondjes, en daar zie ik vaak Danny Roukema aan het werk. Zo maakte hij o.a. een houten staander met gaten erin, zodat de speren rechtop kunnen blijven staan in het materiaalhok. Top Danny, altijd fijn zulke initiatieven! Ook wordt het krachthonk door Danny en zijn mastervrienden opgeknapt. Kees, André, Ullie en Esther heb ik er ook zien zwoegen. Naast het trainen voor de volgende wedstrijden, hebben ze er ook voor gezorgd dat de spieren in een opgeknapt krachthonk getraind kunnen worden, zodat de Nea leden nog betere prestaties kunnen leveren. Dank mastertoppers, namens heel Nea!
Ghirmay Ghebreslassie
In mijn laatste column van april schreef ik over Ghirmay Ghebreslassie en de Olympische spelen. Helaas is hij door de Eritrese keuzeheren niet geselecteerd, omdat Ghirmay in Ethiopië traint, en niet in Eritrea. Hij doet dat al sinds 2020 niet meer, omdat hij zich in Ethiopië beter kan focussen. In Eritrea komt iedereen op Ghirmay af om financiële hulp, in Ethiopië is hij anoniemer. Nu gaan er Eritrese atleten die dit jaar langzamer hebben gelopen dan Ghirmay naar Tokio. Ghirmay zelf was niet eens zo teleurgesteld, hij wil graag goed presteren in de marathon van Berlijn of New York. Aan New York heeft hij goede herinneringen, hij liep daar in 2016 grandioos en won! In Tokio gaat wel Aron Kifle van start, een andere goeie Eritrese atleet. Hij loopt de 10 km finale op 31 juli. Voor Aron maakte ik op zijn verzoek een trainingsschema. Nu in spanning kijken wat Aron gaat doen daar...
Toen ik met deze column begon, begin 2012, heb ik veel over de Keniaanse atlete Faith Kipyegon geschreven. Faith heeft zich dit jaar geplaatst, via zware trials, voor de 1500m in Tokio. Ze werd in Rio 2016 Olympisch kampioen, en ik ben heel benieuwd of haar dat dit jaar weer gaat lukken. Faith liep een paar weken geleden een 1500 in haar snelste tijd ooit: 3.53.91, een nationaal record voor Kenia. Sifan Hassan was in diezelfde race nog sneller, zij versloeg Faith met 3.53.61. Sifan gaat de 5 km en 10 km dubbelen in Tokio, althans dat is de bedoeling. Ze liep in Hengelo een geweldige 10 km in 29.06, een wereldrecord! Deze werd twee dagen later alweer verbeterd werd door de Ethiopische Letesenbet Gidey in 29.01. Wat een tijden, mooi om te zien hoe het na 40 jaar zoveel harder gaat, helemaal bij de vrouwen. Veel vrouwen lopen harder dan de mannen. Mijn beste tijd op de 10 km is inmiddels wel erg ver verwijderd van de toptijd van Sifan...
Naast het zelf actief bezig zijn met hardlopen, besteed ik ook op een andere manier veel tijd aan het lopen. Ik ben al enige tijd mijn handgeschreven loopdagboeken van de afgelopen 42 jaar aan het digitaliseren. Dit is nodig, want de inkt is aan het vervagen, het papier aan het vergaan en de teksten worden daardoor steeds minder goed leesbaar. Het is wel “even” een werkje, maar het is ontzettend leuk om alles weer terug te lezen (waardoor het natuurlijk niet echt opschiet). Wisten jullie dat op de Nea baan weleens een 24 uurs estafette is georganiseerd? Jan Zwemstra was de initiatiefnemer van het evenement op 7 oktober 1990. Ik lees terug dat er ‘s nachts veel wind stond en er deden 3 teams mee. Eerste werd AV Edam met 370 km en 191 meter. 24 Atleten liepen met een gemiddelde snelheid van 15,4 kilometer per uur. Wij van Nea behaalden 356 km en 399 meter, dat is 14,8 kilometer per uur, ook niet slecht. En dan te bedenken dat alles met de hand werd bijgehouden, ronde na ronde. Er mocht geen muziek worden gedraaid, omdat er een bewoner vanuit de omgeving van de baan last van had en hierover had geklaagd...
Tja, dat waren zware maar mooie tijden op onze sintelbaan. Nu ik dit schrijf, denk ik aan die nacht waarin ik een uur streed met Chris Halie (AV Edam) en Hans Graichen (Triathlon) en herbeleef ik het weer. Mooie herinneringen zijn het!
Nou mede atleten van Nea Volharding, er komt een mooie sportieve zomer aan, met meer mogelijkheden voor ons allen. Geniet ook van onze Nederlandse helden in Tokio, let op o.a. Femke, Lieke, Dafne, Nadine, Sifan, zij gaan ons vast blij maken. Maar maak vooral ook jezelf blij door lekker te sporten op onze atletiekbaan of daarbuiten. Atletiek is en blijft de mooiste sport voor iedereen, jong en oud!
Ciao, Veron Forrest Gump