De zomer voorbij
Veron Lust 17 september 2020
De zomer is weer voorbij gevlogen! Of eigenlijk niet gevlogen maar gelopen, want ondanks de corona-beperkingen kunnen we gelukkig wel hardlopen.
Op de baan van Nea was er in juni weer een topatleet uit Eritrea aanwezig. Mehari Tsegay, die door blessureleed al een tijdje in Europa was voor medische hulp, belde mij om langs te komen.
Mehari kwam met de trein vanuit Zwitserland naar Amsterdam en ging van daaruit met de bus naar Purmerend. Hij had geen werkende mobiel en daardoor kon hij niet laten weten hoe laat hij zou aankomen. En dus werd het voor mij veel heen en weer fietsen naar het Tramplein en goed zoeken tussen de uitstappende passagiers met mondkapjes. Na een paar uur rondfietsen, denkend aan Mehari dwalend door Purmerend, zag ik ineens iemand staan onder een lantaarnpaal, vlakbij mijn huis: daar was Mehari, mèt mondkapje. Op 1,5 meter afstand van elkaar was de vreugde bij ons beiden groot!
Mehari, die de Asmara Marathon van 2019 won in een recordtijd van 2 uur 14 (op 2400 meter hoogte, dus extra zwaar), loopt al een tijd met een blessure aan zijn knie. Hij moest dus rustig aan doen, maar samen een rustige training geven op zaterdagochtend aan een groepje werknemers van de gemeente Purmerend ging prima. De Eritrese oefeningen van Mehari waren voor vele atleten wel een beetje zwaar, maar later bleek op de afsluitende 400 meter dat velen Mehari’s tempo konden volgen! Blijkbaar had de Afrikaanse topper zelfs (of juist) met blessure een stimulerende werking! Ook de atleten van Jan Zwemstra leken harder dan anders over de baan te gaan, na de gezamenlijke groepsfoto met Mehari.
De warmte van afgelopen zomer maakte dat ik mij regelmatig met een rubber bootje op het Noord-Hollands kanaal bevond. Op een zonnige zondag ging ik met mijn nicht Lucille met de boot via het kanaal naar de sluis. Daar moesten we met de boot op het hoofd even oversteken via de weg, langs restaurant Spijkerman, zigzaggend langs klanten en serveersters, om zo verder te kunnen varen naar het “zwembadbruggetje” (voor de oudere Purmerender lezers welbekend, voor de jongeren: het bruggetje dat je over moest om bij het vroegere zwembad De Wilgenhoek te komen). Bij die brug had ik afgesproken met Nya en haar 5 kinderen. Nyakuoth is de Soedanese vluchteling en hardloopster die ik een tijdje geleden heb leren kennen (zie column mei 2019). Het werd een groot waterfeest! De kinderen met zwembandjes, want ze hadden nog nooit gezwommen en ook nog nooit in een bootje gezeten. De jongste, Amanda van 6, moest wel even bij mij checken of er geen haaien waren… Nya dook soepel het water in, zowel de kinderen als ik waren verbaasd. Nya bleek als kind zwemmen te hebben geleerd in Soedan. Het waterfestijn legde ik met mijn mobiel vast met foto’s en filmpjes, totdat ik met mobiel en al in het water viel……
Zoals jullie weten, blijft het een rare tik van mij om vanaf 1979 alle gelopen meters op te tellen. Vroeger liep ik ze zo hard mogelijk, nu dat niet meer zo erg lukt dan maar zo ver mogelijk. Ergens deze zomer zou mijn totaal aantal gelopen kilometers op 145.000 uit gaan komen. Op 20 juli had ik nog 8.800 meter te gaan, oftewel nog 22 rondjes op de baan. Dat kon ik dus mooi bij Nea doen!
Wat een geluk dat ik dit kan blijven doen, vooral in deze tijd waarin maar weer blijkt hoe kwetsbaar we zijn. Nu op naar de 150.000 kilometer…
Een uur lang zo hard mogelijk lopen op een atletiekbaan, hebben jullie dat weleens gedaan? Onlangs werd er in Brussel, bij de Diamond League, door Sifan Hassan een nieuw werelduurrecord gelopen: 18.930 meter!
Zelf heb ik ooit, in estafetteverband, één keer in een uur zoveel mogelijk rondjes proberen te lopen. In 1985 organiseerde AV Edam een 24 x 1 uur estafette, op hun 300-meter sintelbaantje. Nea deed ook mee met een ploeg van 24 atleten en werd 4e van de 5 deelnemende ploegen. Het was een sfeervolle happening, met veel publiek toen ik als laatste loper voor Nea mijn rondjes draaide. Ik haalde 17.437 meter, niet te vergelijken met de prestatie van Sifan. Onze coach, wijlen Herman Heijt, werd na de race op de schouders genomen door de hele ploeg. Herman had ons 24 uur lang gecoacht, de hele nacht door, dat was ook een hele prestatie!
AV Edam haalde in 24 uur een totaal van 400 km en 663 meter en dat was net geen wereldrecord. Wij van Nea haalden 356 km en 134 meter, dus gemiddeld 14.8 km, ook niet slecht!
De laatste weken heb ik via Messenger weer wat meer contact kunnen hebben met een aantal atleten in Eritrea. Als ze op kantoor van de Atletiekbond zijn, kunnen ze via internet verbinding maken, op andere plekken is sinds corona geen internettoegang meer.
Wij mogen dan toch blij zijn dat we hier bijna alles nog kunnen doen, ondanks alle -terechte- corona-maatregelen. De mensen in Afrika hebben het veel zwaarder. Zo zijn bijvoorbeeld alle scholen in Kenia het hele jaar dicht. In de afgelegen gebieden is daar het probleem nu dat jonge meisjes eerder moeten trouwen, omdat de arme ouders dan een bruidsschat krijgen in de vorm van o.a. koeien/ geiten, en deze hebben ze hard nodig. Honger is er helaas nog steeds op de wereld.
Mooi dat onze stichting Samen Succes ook dit jaar weer een schenking van de Wereldwinkel Purmerend heeft mogen ontvangen! Lieve lezers, kijk op de website van de Stichting Samen Succes (www.samensucces.com), maar ook op de site van Wereldwinkel (wereldwinkelpurmerend.nl). Daar kunnen jullie rustig verder lezen, ik ga weer even lopen!
Ciao, Veron Forrest Gump