We gaan weer de goede kant op!

Veron Lust 17 juni 2020

Nu de corona-maatregelen wat versoepeld zijn, is de baan weer open voor de Nea-familie, al is het nog wel beperkt. Maar lekker weer over de baan rennen, springen, stoten, werpen, we zijn zo blij als een kind, toch?

Ja, ook ik als oudere bewegende geniet weer erg op de baan. Ik doe dat al 40 jaar dus ik had het echt gemist.

In Purmerend, in Nederland en eigenlijk overal in de wereld werden onze vrijheden flink ingeperkt, voor de een wat meer dan voor de ander. Wij mogen blij zijn dat we hier in Nederland gewoon de deur uit konden, om o.a. te hardlopen. Voor mij is dat bijna van levensbelang.

In Eritrea mogen de mensen niet naar buiten, ook niet om te lopen. Vanaf begin april zijn er strenge regels, zelfs het internet is afgesloten. in Kenia mag men, net als hier, internetten en lopen, zolang je je aan de regels houdt.

Ik heb momenteel wel contact met Eritrese atleten die net buiten Eritrea waren ten tijde van de ingestelde maatregelen, en niet meer terug konden reizen omdat de grenzen dicht gingen. Aan repatriëring doen ze niet in Eritrea.

Ik ben dus blij dat ik hier leef en dat als je ziek wordt, je snel kan worden geholpen, dankzij de verpleegkundigen en artsen. Wat een volharding! Die goede zorg is in veel minder welvarende landen niet vanzelfsprekend. Over die ongelijkheid heb ik de afgelopen maanden veel nagedacht tijdens mijn duurloopjes. Helaas ben ik niet tot een oplossing voor dat probleem gekomen…

Tijdens mijn duurlopen beleef ik regelmatig bijzondere dingen. Een paar weken geleden kwam ik Karin Abelskamp tegen. Karin ken ik van het lopen, we komen elkaar zo nu en dan tegen tijdens een duurloop en lopen dan een stuk samen. Karin deed nu mee aan een virtuele 1000km, waar je aantal maanden over mag doen. Ze vertelde dat ze aan mij dacht toen ze zich ervoor opgaf, wat een eer!

Ineens: AU! Ik voelde iets scherps in mijn voet, stond meteen stil en deed mijn schoen uit. Er bleek een schroef in mijn schoenzool te zitten. Had ik die schroef dan helemaal niet gezien? Nee, ik loop vaak in de berm over het gras, want dat is zo zalvend voor mijn oude beenspieren.

Op één schoen hardlopend en met de schroefschoen in mijn hand, gingen we op zoek naar iemand met een tang. Karin vroeg of dat lopen op deze manier wel ging. En dat ging best. In Afrika zie ik velen op blote voeten lopen, dus ik mocht niet klagen. Ik was in de buurt van Nea’s grootse ultraloper Edwin Otto, maar hij bleek helaas niet thuis. Op één schoen lopen viel blijkbaar nogal op, want een buurman van Edwin had mij gezien en kwam aansnellen met een tang. De schroef bleek een lange te zijn, met een roestige punt. Ik ben blij dat ik het meteen voelde en in een reflex stopte, nog voordat de schroef zich in mijn voetzool had kunnen boren….

Edwin was in april 50 jaar geworden. Helaas kon zijn feestje op de Koemarkt niet doorgaan, maar met een klein vriendenloopgroepje hadden we in het geheim, samen met Edwins vriendin Monique, een verrassingsloopje geregeld. Na een seintje van Monique dat Edwin de deur uit was voor een trainingsronde, liep ik stiekem achter Edwin aan, waarschuwde loopvriend Bert (vd Watering) en zo achterhaalden we Edwin vlak voor het Purmerbos. Onderhand was ultratopper Robert Boersma op zijn racefiets er ook bijgekomen. Zo werd het voor de jonge Edwin toch nog een klein loopfeestje. COVID-19 krijgt ons atleten er niet onder!

Wat later in mei, toen de corona-regels wat werden versoepeld, deed ik op een zondagochtend een duurloop van 30 km, samen met Barbera Zemering, Olivier Jacques, Ruben Ruigendijk, Gert Jan Boerman, Jeroen Molenaar, Bertus vd Wateringen en Jeroen Kuijpers. Robert Boersma zat op de fiets vanwege een blessure. Het regende flink, maar dit was gezien de droogte hard nodig. Robert had een mooi toeristisch rondje voor ons samengesteld. Met start en finish bij het zwembad, gingen we via het prachtige centrum van Monnickendam naar de Markerdijk, Zuiderwoude, Broek in Waterland, Overleek, Ilpendam en via het Oudelandsdijkje weer terug. Het zwembad was dicht maar wij waren allen lekker nat geworden. Mooi dat ik als oude Forrest mee mocht, met inachtneming van de 1,5 meter-regel. Robert op de fiets had het ’t zwaarst, door de regen en de wind en het rustige tempo van 11 km per uur.

Helaas heb ik met mijn loopvrienden in Eritrea nog steeds geen contact kunnen krijgen. Wel kreeg ik van Mehari Tsegay, die zich in Bern (Zwitserland) bevindt, bericht dat Ghirmay Ghebreslassie op de Eritrese tv een interview had gehad. Ik ging dit zoeken op internet en zag Ghirmay en mijzelf op foto's terugkomen in zijn succesjaren 2015/2016, toen hij wereldkampioen werd in China en de New York marathon won. Als Mehari naar Nederland komt gaat hij voor mij alles wat Ghirmay vertelde vertalen, want Tigrinya versta ik nog niet zo goed.

Mehari heb ik kunnen helpen aan een trainingsmaatje in Zwitserland. Ik heb contact gelegd met Marcel Berni, een atleet met een marathon pr van 2.18, die ik in 2016 en 2017 ontmoette met Ghirmay, die daar de 10 mijl van Bern liep en won. Aangezien mijn moeder uit Zwitserland kwam, kon ik in het Zwitserduits communiceren en zo voor Mehari afspraken maken met Berni.

Op de zaterdagochtenden mag ik weer training geven aan de medewerkers van de Gemeente Purmerend. Tijdens de eerste training zag ik een meeuw broeden in de kogelstootbak! Het was er natuurlijk maanden lekker rustig geweest. Door afzetting met stokken blijft het beestje er nu lekker zitten. In 2017 (het jaar van ons 100-jarig jubileum) zat er ook een meeuw te broeden, toen bij de lichtmast. Nea is populair bij de vogels. Zo had ik het met Jan Zwemstra nog over de terror-uil die in 2015 de Nea-baan onveilig maakte. Deze oehoe heeft destijds bij een paar atleten zelfs hoofdwonden veroorzaakt!

In die periode zat ik zelf “veilig” in Eritrea, alhoewel daar weer andere beesten zijn, zoals de hyena. Die loopt vooral in de nacht rond in Asmara. ’s Nachts lopen deed ik vroeger wel, maar enkel hier in ons veilige kikkerlandje. Over kikkers gesproken, die hoor ik nu ook weer veel en vrolijk kwaken tijdens het lopen.

Ik wens een ieder een mooie zomer.

Leef gezond, beweeg lekker, op de baan of daar buiten; altijd goed!

Ciao, Veron